Με αφορμή τηn κινητοποίηση που έγινε στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 7 Μαΐου, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες λόγω του κορωνοϊού, πήραμε συνέντευξη από τον Κωνσταντίνο Γκούβα. Ο Κωνσταντίνος Γκούβας είναι μουσικός και πρόεδρος του παραρτήματος Θεσσαλονίκης του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου.
Θα ήθελα να μου πείτε ποια καλλιτεχνικά σωματεία συμμετείχαν στην κινητοποίηση της 7ης Μαΐου.
Είχανε πάρει αποφάσεις Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα και Ακρόαμα. Στην Αθήνα, με το ίδιο ψήφισμα που είχαμε και εμείς, συμμετείχαν πάρα πολλές οργανώσεις, το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών, το σωματείο Εργαζομένων στην Εθνική Λυρική Σκηνή, το επιμελητήριο εικαστικών και πάρα πολλά ακόμα.
Τηρήθηκαν και τα μέτρα προστασίας;
Φυσικά! Αυτός ήταν ο σκοπός μας να γίνει έτσι, γιατί διαφορετικά λοιδορούνται οι κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστημα, αλλά και πέρα από αυτό το κάνουμε, επειδή αυτές τις οδηγίες έχει δώσει η ιατρική κοινότητα.
Είχατε τη συμπαράσταση και άλλων σωματείων;
Είχαμε τη στήριξη από δεκάδες σωματεία και δεκάδες ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Έχουν υπογράψει ανάλογο ψήφισμα και ήρθαν για να δείξουν την ενότητα που πρέπει να υπάρχει στους εργαζόμενους, γιατί πληττόμαστε το ίδιο. Απλά εμείς οι καλλιτέχνες λίγο διαφορετικά από κάποιους άλλους.
Πείτε μου, λοιπόν, με συντομία τα βασικότερα αιτήματά σας που ζητάτε με αυτό το ψήφισμα.
Αυτό που θέλουμε άμεσα είναι ένα βοήθημα των 535 ευρώ μηνιαία, για όλους τους μισθωτούς καλλιτέχνες και όλους τους εργαζόμενους στο θέμα και ακρόαμα. Θέλουμε, γιατί είναι ζήτημα επιβίωσης, την άμεση και καθολική ενίσχυση όλων των καλλιτεχνών και για όσους δεν πήραν τα 800 ευρώ στη πρώτη φάση. Επίσης, να υπάρχουν κάποιες φοροελαφρύνσεις, όπως με το φόρο επιτηδεύματος, προκαταβολή φόρου και για μικρούς αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες, που είναι πολλοί στο χώρο μας, η επιδότηση ενοικίου σε μεγαλύτερο ποσοστό, αναστολή πληρωμής φόρων…
Πως αποδεικνύεται ότι κάποιος ασκεί το επάγγελμα, μέσω του κωδικού του στην εφορία; (ΚΑΔ)
Κάποιος που είναι εργαζόμενος στη Λυρική Σκηνή μπορεί να το δηλώσει πολύ πιο εύκολα, αλλά κάποιος που είναι τραγουδιστής μπορεί να μην έχει κάποια πιστοποίηση. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω των ενσήμων και με τον τρόπο που εργάζεται, δηλαδή μπορεί να έχει μπλοκάκι…
Υπάρχουν όμως και πολλοί ανασφάλιστοι και χωρίς μπλοκάκι…
Το μπλοκάκι, βέβαια, έχει αρκετά χρόνια που έχει παρακμάσει γιατί ουσιαστικά δε συμφέρει κανέναν. Οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή είμαστε εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση, με σύμβαση μιας ημέρας, πρόσληψη – απόλυση, είτε είμαστε μόνιμοι (για όσο καιρό υπάρχει σύμβαση) σε κάποια μαγαζιά. Βέβαια, κυριαρχεί η μαύρη εργασία και αυτό είναι κάτι που το λέμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Πρέπει να πιέσουμε πάρα πολύ ως κλάδος για να μπαίνουν όλα τα ένσημα. Σκεφτείτε ότι για το εποχιακό επίδομα που παίρνουμε (μια φορά τον χρόνο) χρειάζονται 50 ένσημα και πάρα πολλοί δεν τα έχουνε….
Ωστόσο χθες ανακοινώθηκαν κάποια μέτρα. Πως τα σχολιάζετε;
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν μιλάνε για 50 ένσημα στους 9 μήνες, την ίδια στιγμή που η πλειονότητα των συναδέλφων δεν συμπληρώνει τα 50 ένσημα το χρόνο…
Υπάρχει όμως και μια διάχυτη αντίληψη ότι οι καλλιτέχνες τα… "κονομάνε"… ότι θέλουν να βολευτούν, ότι είναι τεμπέληδες…
Δυστυχώς αυτή η φήμη υπάρχει, αλλά ισχύει για παλιότερες εποχές, όπου ένας τραγουδιστής, ένας οργανοπαίχτης, θα μπορούσε να βγάλει γιατί ήταν διαφορετικές οι εποχές. Σήμερα που δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ο καθένας πάει μεμονωμένα και παζαρεύει το μισθό του, το μεροκάματο, ούτε καν το μισθό του. Αυτή τη στιγμή η πλειονότητα, είναι άνθρωποι πραγματικά μεροκαματιάρηδες…
Η κυρία Τάνια Τσανακλίδου, δήλωσε ότι φοβάται ενδεχόμενο "εμφύλιο", επειδή κάποιοι καλλιτέχνες έχουν βγάλει πολλά λεφτά, ή μπορεί να δοθούν επιχορηγήσεις σε κάποιους "ημητέρους"… και άλλοι δεν μπορούν να ζήσουν…
Αυτό που προκρίνουμε ως σωματείο - και αυτή τη στιγμή ο καλλιτεχνικός χώρος οφείλει να είναι ενωμένος στις διεκδικήσεις του. Αυτό φαίνεται νομίζω γιατί βλέπουμε κάποιους που δεν έχουν πρόβλημα, αλλά και συνθέτες να συντάσσονται με το ψήφισμα. Αυτό δείχνει ότι τους ενδιαφέρει ο εργαζόμενος, ο οργανοπαίχτης, που θα είναι στην ορχήστρα τους, να το πω έτσι… Επίσης, από το γεγονός, ότι πολλοί έρχονται, γράφονται και διεκδικούν μέσα από τα σωματεία τους, προσωπικά δε βλέπω κάτι τέτοιο (εμφύλιο) και από το γεγονός ότι όλοι έχουμε κοινές ανάγκες και οφείλουμε να έχουμε και κοινά αιτήματα.
Υπήρξε και η δήλωση του Δημήτρη Πουλικάκου, στο γνωστό ύφος, λίγο ερειστική, λίγο σατιρική, ωραία σατιρική θα έλεγα εγώ. Πιστεύετε ότι τέτοιες μεμονωμένες δηλώσεις βοηθάνε το συνδικαλιστικό έργο;
Οι ατομικές δηλώσεις έχουν τη βαρύτητα του προσώπου που της κάνει -προφανώς- από τη στιγμή που δεν εκπροσωπεί κάποιο σωματείο, ή φορέας, είναι ατομική, σεβαστή. Άλλοι συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν. Αυτή τη στιγμή έχουμε πάρα πολλά ψηφίσματα από πολλά σωματεία, που έχουν στη βάση τους πολύ κόσμο. Φυσικά η δήλωση κάποιου αναγνωρίσουμε καλλιτέχνη, έχει μια βαρύτητα, αλλά έχουν δηλώσεις και ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Μίκης Θεοδωράκης.
Υπήρξε και η δήλωση του Φοίβου Δεληβοριά, στο Facebook, που είπε "δυστυχώς σας αποχαιρετώ" με την έννοια ότι δεν μπορεί να παράγει έργο… και εκεί, δεν είδα τη στήριξη των καλλιτεχνών, αντιθέτως κάποιοι (όχι καλλιτέχνες) είπαν μπορείς για λίγο καιρό να γίνεις κλόουν σε πάρτυ… να κάνεις ό,τι κάνουμε όλοι μας….
Αυτά είναι σχόλια στα social media, που ως σωματείο δε μπορούμε να τα πάρουμε σοβαρά, γιατί δε στηρίζονται πάνω στις ανάγκες των εργαζομένων. Είναι αντιδράσεις πάνω σε κάποια μέτρα. Πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να συζητάνε στη βάση των προβλημάτων τους. Τώρα τι θα γράψει ο καθένας σε Facebook ή twitter, είναι η άποψη του…
Είστε και συνθέτης ή δημιουργός, γιατί υπάρχει και το ανοιχτό ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων. Πολλοί ηθοποιοί, ζητάνε τα δικαιώματά τους, εδώ υπάρχει MEGAλο κανάλι που δε δίνει χρόνια τα δικαιώματα…
Και αυτό είναι στις διεκδικήσεις μας. Ένα βασικό αίτημα είναι η κατοχύρωση πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, για όσο διάστημα αξιοποιούνται διαδικτυακές παραγωγές μέσα στην καραντίνα, αλλά και μετά, ή και στην τηλεόραση, αλλά να υπάρξουν και παραγωγές και αναθέσεις καλλιτεχνικών έργων για οποιαδήποτε τέχνη, από το κράτος, προς τους δημιουργούς τους. Είναι μια πληγή αυτή, γιατί δε μιλάμε μόνο για κορυφαίους δημιουργούς. Υπάρχουν πάρα πολλοί δημιουργοί που περίμεναν και περιμένουν μια ενίσχυση και φυσικά δεν έχουν ένσημα ή οποιαδήποτε άλλη σύμβαση…
Πριν κλείσουμε θα ήθελα να μου πείτε την ιδιαιτερότητα που έχει το επάγγελμα του μουσικού, του ηθοποιού, του οργανοπαίχτη, γιατί ο κόσμος λέει "ε ό,τι κάνουμε εμείς θα κάνετε και εσείς, υπομονή"...
Κατ ‘ αρχάς η σαιζόν, τα ωράρια, αλλά και η ίδια φύση της δουλειάς, είναι τελείως διαφορετική από μια άλλη δουλειά, είτε χειρωνακτική, είτε πνευματική. Δεν υπάρχει σταθερότητα πλέον, δεν είναι ότι "εγώ βρήκα μια δουλειά και δουλεύω εκεί για χρόνια"... Υπάρχουν συμβάσεις μόνο για το καλοκαίρι, υπάρχουν δύο σεζόν. Τελειώνεις τη μία σεζόν και ψάχνεις για την επόμενη. Έχεις συνεχώς ανασφάλεια, τα μεροκάματα έχουνε πέσει, δεν υπάρχουνε συλλογικές συμβάσεις… Κυριαρχεί το διαίρει και βασίλευε. Και όσο υπομονή και να κάνουμε, η πλειονότητα των συναδέλφων δεν παίρνει ούτε το επίδομα. Τι υπομονή να κάνει κάποιος σε τόσο δύσκολες συνθήκες επιβίωσης;
Κατανοητό. Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Γκούβα!
Και εμείς για τη δυνατότητα που μας δώσατε να ακουστούν ακόμα περισσότερο τα αιτήματά μας.
Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος
