Όταν αγαπάς έναν καλλιτέχνη τότε σίγουρα είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις μία αντικειμενική εισαγωγή για τη συνέντευξη που σου παραχώρησε. Όταν ο καλλιτέχνης, που αγαπάς, σου φέρεται και με καλοσύνη τότε τι να πεις για αυτόν;
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά και όσο αντικειμενικά γίνεται! Καλλιτέχνις... συγγραφέας θεατρικών έργων, σκηνοθέτις και ηθοποιός. Γυναίκα, αθόρυβη, ευγενική, χαμηλών τόνων. Τρέφει μεγάλη αγάπη για τους συνεργάτες της. Σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα με την παράσταση "Για πάντα μαζί, ξανά..." στο Θέατρο Σοφούλη και μας μιλάει για το έργο και όχι μόνο. Κυρίες και κύριοι! Η Νίκη Ποζίδου στο anemosradio.gr!
Υπογράφετε το κείμενο και τη σκηνοθεσία της παράστασης «Για πάντα μαζί, ξανά...». Ποια ήταν η αφορμή που γράψατε το συγκεκριμένο έργο;
Αφορμή για να γράψω το συγκεκριμένο έργο είναι ο κόσμος γύρω μας, ο οποίος αποτελεί το πλέον βασικό υλικό στα χέρια μου, με στόχο να παρουσιάσω στο θεατή ΑΛΗΘΕΙΕΣ για τη ζωή, την κοινωνία ή / και την ανθρώπινη φύση. Να παρουσιάσω με άλλα λόγια, την «υποκειμενική» πραγματικότητα που ζουν όλα τα ζευγάρια γύρω μας! Πρόκειται για υλικό, το οποίο έχω αντλήσει μέσα από τις πιο πιθανές, όσο και απίθανες πηγές: φιλικά ζευγάρια μέσα στο έγγαμο βίο τους με όλες τις εντάσεις, τις διαφωνίες, τις συγκρούσεις που βιώνουν και τους τα δημιουργεί η συνήθεια, αλλά και τον αρνητικό αντίκτυπο στο οικογενειακό τους περιβάλλον.
Τι πιστεύετε κάνει το έργο αυτό τόσο ιδιαίτερο;
Η ιδιαιτερότητα του έργου μου έχει να κάνει ακριβώς με την «υποκειμενική» πραγματικότητα που βιώνει κάθε ζευγάρι στην καθημερινότητά του. Μια πραγματικότητα που πολλοί θεατές θα ταυτιστούν μαζί της, είτε το παραδεχθούν λεκτικά είτε όχι, το σημαντικό είναι ότι θα το νιώσουν και θα τους αγγίξει! Εγώ με τη ματιά του σκηνοθέτη αυτό θέλω να πετύχω, να αποκρυπτογραφήσουν οι θεατές αυτό που βλέπουν επί σκηνής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθημερινά καλούνται να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν όποια γεγονότα αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Έτσι, ο θεατής βιώνει αυτό που ζει ο χαρακτήρας επί σκηνής χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνεί με την κοσμοθεωρία μου, πρέπει όμως να μπορεί να κρίνει αν οι καταστάσεις που έχω δημιουργήσει βασίζονται στην αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η παράσταση ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά, με πολλές διαφοροποιήσεις όπως διαβάσαμε σε προηγούμενη συνέντευξή σας. Γιατί γράψατε τη συνέχεια της παράστασης και όχι κάποιο νέο έργο;
Ήθελα να επικοινωνήσω το έργο περισσότερο. Ένιωσα ότι δεν έφτασε ακόμη στην αποκαθήλωσή του. Θέλησα να αντιληφθώ και να φωτίσω όλες τις όψεις του κειμένου μου πιο επεξεργασμένες σαν θεατής και εγώ, μιας που σκηνοθέτης είναι ο πρώτος και μοναχικός θεατής παίρνοντας στα χέρια του ένα θεατρικό κείμενο. Όσον αφορά το νέο έργο που αναφέρατε είμαι ήδη σε διαδικασία συγγραφής.
Όπως είπαμε στην αρχή είστε και η σκηνοθέτις του έργου. Ταυτόχρονα όμως είστε και η πρωταγωνίστρια της παράστασης. Μιλήστε μας για τις δυσκολίες που υπάρχουν όταν σκηνοθετείτε τον ίδιο σας τον εαυτό.
Πράγματι είναι δύσκολο να σκηνοθετείς τον εαυτό σου και από την άλλη, ως «σκηνοθέτης -οργανωτής» να είσαι υπεύθυνος για όλα τα επιμέρους στοιχεία της παράστασης, συνθέτοντάς τα σε ένα δημιουργικό «όλο». Η δυσκολία έγκειται επίσης και στο γεγονός ότι ο σκηνοθέτης είναι αυτός που πρέπει να παρακολουθεί την πορεία του ηθοποιού για να μπορεί να του παρουσιάσει, σαν σε καθρέφτη, τι κάνει καλά και τι όχι. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο ο σκηνοθέτης να βγάλει τον εαυτό του καλύτερο ερμηνευτικά, δεν το θεωρώ ηθικό αυτό αν και στην Ελλάδα συμβαίνει πολύ συχνά να παίζει και να σκηνοθετεί κάποιος.
Μιας και αναφερόμαστε στις δυσκολίες... Το θέατρο και το να παίζει κανείς έχει μόνο ευχάριστες στιγμές;
Ο ηθοποιός βρίσκεται στο επίκεντρο του θεατρικού γεγονότος της παράστασης και είναι αυτός που καλείται να δράσει πάνω στη σκηνή. Σίγουρα θα υπάρξουν δυσκολίες και πρέπει «να φανεί γενναίος και σεμνός» σε τέτοιες περιστάσεις. Η φαντασίωση όμως που πηγάζει μέσα από το έργο είναι αρκετή για να παρέχει στον ηθοποιό όλα όσα χρειάζεται για να παίξει το ρόλο του. Μπορεί επίσης να αντιμετωπίζει πράγματα που δεν υπολόγιζε, να νιώθει πράγματα που δεν περίμενε. Όλα αυτά όμως αποτελούν το μοναδικό και ανεπανάληπτο ταξίδι της θεατρικής πράξης.
Κείμενο, σκηνοθεσία και πρωταγωνίστρια της παράστασης. Τι σας έκανε να τα κάνετε, να πούμε χαριτολογώντας, όλα μαζί;
Εγώ μπήκα για πρώτη φορά σε αυτή τη διαδικασία να σκηνοθετώ και παράλληλα να παίζω γιατί ως ηθοποιός έχω χρόνια θα να βρεθώ επί σκηνής και θέλησα να ενεργοποιήσω τα υποκριτικά - ερμηνευτικά μου εργαλεία, γιατί φοβάμαι πως θα με εγκαταλείψουν.
Τί είναι αυτό που σας έκανε να αγαπήσετε το θέατρο και τι είναι αυτό που απεχθάνεστε σε αυτό;
Σε κάτι που αγαπάς πολύ, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο της απέχθειας. Όσον αφορά το ερώτημά σας τι είναι αυτό που με έκανε να αγαπήσω το θέατρο θα σας απαντήσω με τα λόγια του σπουδαίου και πρωτοπόρου σκηνοθέτη Μax Reinhardt: «Πιστεύω στην αθανασία του Θεάτρου, είναι ένα πολύ ευχάριστο μέρος να κρυφτεί κανείς, για όλους όσους έχουν κρύψει μυστικά την παιδική τους ηλικία μέσα στις τσέπες τους και ξέφυγαν μαζί της για να παίξουν μέχρι το τέλος της ζωής τους».
Το έργο αναφέρεται στις οικογενειακές σχέσεις. Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη ελληνική οικογένεια;
Η αλήθεια είναι ότι στο πέρασμα των χρόνων, η ελληνική οικογένεια έχει υποστεί βασικές αλλαγές τόσο στη δομή, όσο και στο περιεχόμενο και στο είδος των σχέσεων μεταξύ των μελών της που την απαρτίζουν. Για παράδειγμα, από πυρηνική οικογένεια έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο ποσοστό σε εκτεταμένη οικογένεια, (διαζευγμένη ή ανασυγκροτημένη), από οικογένεια γέννησης πολλών παιδιών έχει φτάσει στην υπογεννητικότητα κλπ. Όλες αυτές οι αλλαγές έχουν επιφέρει μεταβολές στην εσωτερική λειτουργία της και έχουν οδηγήσει στην αναπροσαρμογή των ρόλων που αναλαμβάνουν τα μέλη της. Η ελληνική οικογένεια δεν διαφέρει ωστόσο ουσιαστικά από την οικογένεια των χωρών της Ευρώπης! Ίσως να βαδίζουμε, εδώ στην Ελλάδα, λίγο πιο αργά λόγω κουλτούρας και παραδοσιακών αρχών, αλλά δεν κρυβόμαστε από την αλήθεια την οποία βρίσκουμε μπροστά μας! Τα προβλήματα υπάρχουν ανάμεσα στα ζευγάρια, οι διαφωνίες με τα παιδιά, τα οποία τείνουν να γίνονται από νωρίς πιο ανεξάρτητα, η καθημερινότητα που πλήττει τις συντροφικές αλλά και οικογενειακές σχέσεις γενικότερα… Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι οι αξίες που στηρίζουν το ζευγάρι, η μορφή της οικογένειας, αλλά και η κοινωνία γενικότερα έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές και αυτό οφείλεται κυρίως στον επαναπροσδιορισμό του κοινωνικού ρόλου των δύο φύλων και στην τάση ανεξαρτητοποίησης των παιδιών από νωρίς, σύμφωνα με τα πρότυπα των οικογενειών στην Ευρώπη.
Τι θα συμβουλεύατε στα νέα παιδιά, που θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη της υποκριτικής;
Η εκπαίδευση του ηθοποιού είναι απαραίτητη είτε σε δευτεροβάθμιο είτε σε τριτοβάθμιο επίπεδο. Το θεωρητικό πλαίσιο είναι αυτό που θα βοηθήσει κάποιον να γίνει καλός ηθοποιός, διαφορετικά είναι σαν να μαγειρεύει κανείς ένα φαγητό και δεν γνωρίζει όλα τα συστατικά και τις αναλογίες που θα το κάνουν πιο νόστιμο και ενδιαφέρον.
Είστε ένας δραστήριος άνθρωπος που δεν ησυχάζει ποτέ. Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια που σίγουρα υπάρχουν...
Ναι, είμαι ένας άνθρωπος που ο εγκέφαλός του είναι σε συνεχή εκγύμναση με την λειτουργία της φαντασίας σε εμβρασμό. Αντλώ υλικό μέσα από τις πιο απίθανες πηγές: παλιές φωτογραφίες, αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα, δημοσιογραφικά έγγραφα, ντοκουμέντα κλπ. Η κάθε στιγμή μπορεί να δραματοποιηθεί. Αυτό που όπως σας ανέφερα νωρίτερα είναι ότι βρίσκομαι ήδη σε διαδικασία συγγραφής και είμαι σίγουρη ότι θα ξανανταμώσουμε, πότε; Θα μας επιλέξει η στιγμή.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση: Έρχεται η απολαυστική παράσταση "Για πάντα μαζί, ξανά…"
